Vrijheid, vriendschap en een vak vol voldoening

”Op de ambulance ervaar je echt vrijheid. Je weet nooit wat je dag brengt, en dat maakt het zó afwisselend.“

Sanne is pas 22 als ze vanuit de thuiszorg de overstap maakt naar de ambulance: “Ik werkte als verzorgende IG en merkte dat vooral acute situaties me energie gaven. Toen ik met mijn schoonzus in gesprek raakte over haar werk op de ambulance, trok dat dan ook direct mijn interesse. Na een aantal meeloopdagen wist ik meteen: dit is het!”  Wanneer Jessica vanuit Defensie de overstap maakt naar IC-verpleegkundige, heeft het thuisfront daar hun twijfels bij: “Eens zien hoe lang ze het daar volhoudt,” zeiden ze. En ze hadden gelijk. Na een tijdje binnen de veilige muren van het ziekenhuis te hebben gewerkt, begon het bij Jessica te kriebelen: “Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en ben naar de open dag van de RAV gegaan. Ik kreeg zo’n warm welkom en na een dag meerijden begon mijn acute zorghart weer sneller te kloppen.”

Beiden starten ze rond dezelfde periode bij de RAV: Sanne als ambulancechauffeur, Jessica als ambulanceverpleegkundige. Wat dit werk voor hen het mooiste vak maakt? Vijf woorden: vrijheid, verantwoordelijkheid, vertrouwen, vriendschap en voldoening.

Vrijheid
Sanne: “Op de ambulance ervaar je echt vrijheid. Het ene moment rijd je door de polder, het andere moment sta je in de stad of zelfs in de Biesbosch. Je weet nooit wat je dag brengt, en dat maakt het zó afwisselend.” Jessica beaamt dat: “We zeggen regelmatig tegen elkaar: ‘Wij gaan het fiksen vandaag!’ En verder zien we wel hoe het loopt.” Maar ook werkinhoudelijk ervaart ze de vrijheid: “In het ziekenhuis moet je veel overleggen. Op de ambulance heb je de vrijheid om zelfstandig zorg te leveren. Door klinisch te redeneren en zelf tot een werkdiagnose te komen om hier vervolgens naar te handelen. Daar krijg ik energie van.”

Verantwoordelijkheid
Bij die vrijheid komt vanzelfsprekend ook verantwoordelijkheid kijken. Als ambulanceverpleegkundige draagt Jessica de verantwoordelijkheid voor de zorg voor de patiënt. “Zelf beslissingen nemen kan in het begin spannend zijn, maar je leert het hier stap voor stap in de opleiding. Met elke ervaring wordt je rugzak voller en sta je steviger in je schoenen. Ik merk echt aan leerlingen dat hoe meer ervaring ze opdoen, hoe meer ze zelfstandig durven te beslissen.”

Ook Sanne moet in haar functie snel een besluit kunnen nemen. “Als chauffeur heb je veel aandacht voor de omgeving. In één oogopslag zie ik of een situatie veilig is of niet. En als ik een niet-pluisgevoel heb, dan zeg ik dat en dat wordt meteen serieus genomen.” Die verantwoordelijkheid voelt ze vooral in complexe situaties. “Soms is het echt een puzzel: hoe komen we snel weg? Hoe krijgen we iemand veilig buiten? Hebben we andere hulpdiensten nodig? Die keuzes leer je maken in de opleiding.”

Vertrouwen
Een goede samenwerking tussen de verpleegkundige en chauffeur is cruciaal, en vertrouwen legt daarvoor de basis. “We weten precies wat elkaars rol is en wat de taken zijn,” zegt Jessica. “We hoeven elkaar maar aan te kijken en weten hoe het zit.” Sanne vult aan: “We zijn hetzelfde ingesteld, kunnen eerlijk tegen elkaar zijn en accepteren dat ook. Dat maakt dat we echt op elkaar kunnen bouwen.”

Vertrouwen uitstralen naar de patiënt is minstens zo belangrijk, aldus Jessica: “Mensen bellen vaak 112 in paniek. Het is een kunst om die spanning te doorbreken en vertrouwen te winnen door te redeneren en toegankelijk, open en eerlijk te zijn. Ook zien patiënten onze warme band. Daardoor voelen ze zich op hun gemak en durven ze eerlijk te zijn, waardoor wij de juiste zorg kunnen bieden.”

Sanne merkt hoe snel patiënten dat vertrouwen geven: “Als we iemand meenemen naar het ziekenhuis en ik bied aan om wat persoonlijke spullen te verzamelen, geven ze me zonder aarzelen toegang tot hun privéruimtes. Dat vind ik zó bijzonder.” En soms is het juist de familie die haar raakt: “Hun emoties zijn vaak heftig. Het vertrouwen dat ze ons hun dierbare toevertrouwen, dat voel je.”

Vriendschap
Inmiddels vormen Jessica en Sanne niet alleen een sterk team, maar is hun band uitgegroeid tot een bijzondere vriendschap. Sanne: “Op de ambulance maak je zoveel mee samen, dat je ook privé veel lief en leed deelt.” Jessica: “Alles met elkaar kunnen delen maakt het werken zoveel

relaxter. Als wij met z’n tweeën op pad zijn worden we door collega’s soms gekscherend ‘de mutsenbus’ genoemd, haha.” Sanne: “Ja, op de ambulance lachen we regelmatig tranen met tuiten, maar zodra we bij de patiënt aankomen zijn we serieus en staan we er samen. Patiënten merken onze band vaak snel op en dat komt de hulpverlening echt ten goede.”

Ook op de post heerst saamhorigheid. “Vanaf het eerste moment had ik al een goed gevoel bij het team,” vertelt Jessica, “We doen veel dingen samen, van teamuitjes tot in de late uurtjes tot gezellige zomerborrels. Het is een warm en openhartig team waar iedereen welkom is en eerlijke kansen krijgt. Als je de opleiding volgt zul je merken dat iedereen je hier wil helpen om de eindstreep te halen.” Ook Sanne ervaart dat zo: “Het voelt hier echt als een tweede familie.”

Voldoening
Wat voor Jessica en Sanne het werk zo waardevol maakt, is het gevoel écht iets voor iemand te kunnen betekenen. Jessica omschrijft: “Voor mij is het dat je op een kwetsbaar moment iemands leven binnenstapt. Samen met je collega bied je op dat moment de juiste zorg. Daar haal ik mijn voldoening uit. En vaak krijg je die dankbaarheid ook terug van patiënten of familie.” Sanne sluit zich daarbij aan: “Ik heb het hier gewoon supergoed naar mijn zin. Ik zou niet meer terug willen naar mijn baan in de thuiszorg.”

Ook doorgroeien en ontwikkelen draagt bij aan dat gevoel van voldoening. Jessica: “Onze RAV geeft je daar alle kansen voor. Ik heb hier mijn hbo-v kunnen halen en volg elk kwartaal scholingen en trainingen. Chauffeurs krijgen ook de kans om een mbo-4-diploma te halen. Als je hier eenmaal zit, kun je je op allerlei manieren verder ontwikkelen.”

Die voldoening maakt dat ze allebei anderen willen aanmoedigen om de stap te zetten. Jessica: “Zie je jezelf werken als ambulanceverpleegkundige? Trek net als ik de stoute schoenen aan en waag de sprong. De competenties die je bijvoorbeeld in het ziekenhuis al hebt opgebouwd, ontwikkel je hier alleen maar verder.” Sanne: “En als je je afvraagt of ambulancechauffeur iets voor je is kan ik je zeggen: als je een zorghart hebt en je interesses liggen in medisch assisteren en rijden, solliciteer gewoon!” Als het aan Jessica ligt, hoef je niet langer te twijfelen: “Je gaat hier echt een prachtige baan tegemoet!”

Wil jij net als Jessica en Sanne werken in de ambulancezorg? Bekijk onze vacatures voor ambulanceverpleegkundige en ambulancechauffeur in opleiding: