Vanuit het hart van Marleen: ‘Werken op de ambulance was al jaren mijn droom’
Als jong meisje weet Marleen al dat de ambulance later haar bestemming wordt. “Wanneer er tijdens mijn hockeywedstrijden een ambulance moest komen, vond ik dat altijd zo interessant. Met verwondering keek ik toe. Met de jaren werd het werken op de ambulance steeds meer een droom voor me. Achteraf gezien is het wel bijzonder dat je op zo’n jonge leeftijd al weet wat je later wil worden.”
De keuze voor de ambulance is bij Marleen altijd gebleven. Twee jaar geleden rondde ze haar opleiding af en inmiddels zit ze met veel plezier elke dag op de weg. Om mensen te helpen.
‘Dit is het werk dat ik wilde doen’
Een situatie die haar bijstaat uit haar nog relatief korte carrière op de ambulance? “Dan denk ik meteen terug aan mijn eerste rit. We moesten langs bij een coronapatiënt. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat mijn collega’s volledig gehuld in pak het huis binnen gingen. Omdat er op dat moment maar twee mensen naar binnen mochten, moest ik wachten in de auto. Maar het beeld is nooit meer uit mijn hoofd verdwenen. Ik wist toen: dit is het. Dit is het werk dat ik wilde doen.”
Kijkje in iemands privésituatie
Wat Marleen zo aantrekt aan het werken op de ambulance? “Het is heel bijzonder dat je vaak bij mensen in hun privésituatie terechtkomt. In hun woonkamer, slaapkamer of op feestjes. Dat vind ik heel bijzonder.” Maar ook de samenwerking met collega’s is voor Marleen prettig. “Ik heb te gekke collega’s! We kunnen veel met elkaar lachen, maar ook op elkaar bouwen in heftige situaties. Die combinatie is heel waardevol. Ook staan mijn collega’s altijd klaar om me te helpen of om me dingen te leren.”
Tijdens de opleiding voor de ambulance deed Marleen veel kennis op over dit bijzondere vak. “Het was een pittige opleiding, maar hij zat goed in elkaar. De mix van theorie en praktijk is heel waardevol. Zo kregen we ook regelmatig een kijkje achter de schermen bij de meldkamer. Tijdens de opleiding loop je meerdere externe stages waardoor je een goed beeld krijgt van het voor- en natraject van mijn werk. Dat vond ik erg waardevol.”