Vanuit het hart van Daan: ‘Mijn werkgeluk zit hem in de dankbaarheid van patiënten’

Vraag je onze collega Daan naar zijn werk op de ambulance, dan ben je verzekerd van een goede portie enthousiasme. “Hoewel het werk niet alleen maar leuk is, hoor. Leuk is op de ambulance niet het goede woord.

Wat wij meemaken is soms vooral intens. Maar juist de dankbaarheid die we terugkrijgen van mensen, maakt dit werk zo de moeite waard.”

Daan is ambulancechauffeur op de ambulance voor middencomplexe zorg. Dat houdt in dat hij met name geplande ritten rijdt. Van ziekenhuis naar ziekenhuis, of van de mensen thuis naar het ziekenhuis. “Bijvoorbeeld wanneer iemand chemo krijgt, maar niet meer in staat is om zelfstandig uit bed te komen.” 

Nog één keer naar die plek

Door de vele verhalen die patiënten met Daan en zijn collega’s delen, leert hij mensen snel kennen. “Als ambulancemedewerkers stralen wij vertrouwen uit. Daardoor delen mensen snel hun verhaal met ons. Ze laten echt hun kwetsbare kant zien. Daardoor leren wij ze heel snel kennen. Dat is best bijzonder.” Wat ook regelmatig op de middencomplex ambulance gebeurt, is dat mensen nog één keer ergens langs willen rijden, voordat ze naar huis of een hospice gaan om te overlijden. “Bijvoorbeeld hun ouderlijk huis. Dat gebeurde vanmiddag nog. De patiënt werd daar behoorlijk emotioneel. Dat raakt ons dan ook.”

Samenwerken

Voor Daan zit het werkgeluk hem deels in die dankbaarheid, die hij anderen kan geven. Maar ook in het contact met collega’s. “Op de ambulance werk je nauw samen met collega’s. We maken veel lol samen, maar delen ook de moeilijkere momenten. Dat warme contact met collega’s, dat is heel fijn!” Ook het stukje flexibiliteit in het werk spreekt hem aan. “Op de ambulance weet je nooit van tevoren wat de werkdag gaat brengen. Juist dat vind ik leuk: je kunt eigenlijk nooit opzien tegen een dag.”