“Ik ben eraan toe om als ambulance-verpleegkundige het verschil te maken voor de patiënt”

Op 1 oktober 2019 startte RAV Brabant Midden-West-Noord met een eigen opleiding tot ambulanceverpleegkundige. Wiljan Voortman is een van de studenten van de eerste groep. Eind september ontving hij als eerste zijn diploma waarmee hij zelfstandig aan de slag kan als ambulanceverpleegkundige bij AmbulanceZorg Limburg-Noord. Hij vertelt over zijn ervaringen tijdens de opleiding.

Bij de aanmelding was ik ervan op de hoogte dat dit een nieuwe opleiding was. Het werd een CCU-tranche binnen de lange tranche opleiding. Er kwam dus voor zowel mijn regio, werkbegeleider als mijzelf een hoop op ons af. Dit heeft ons niet afgeschrikt en we zijn met z’n allen het avontuur aangegaan. Het betekende voor mij dat ik als enige gespecialiseerd verpleegkundige zou instromen in een groep met studenten die geen specialisatie hadden. Per 1 oktober is onze opleiding van start gegaan. De opleiding was natuurlijk veel pionieren doordat het nieuw opgezet is. De opleiding werkt met Kenmerkende Beroeps Situaties (KBS). Dit zijn toetsmomenten van de protocollen. Deze toetsing is echt realistisch en is niet gespeeld door lotussen. Ik vind dit wel een meerwaarde hebben. Daarnaast volgde ik wel praktijktrainingen binnen mijn eigen regio. Waar ik ook “getoetst” werd om te kijken waar ik stond en wat mijn vorderingen waren in mijn leerproces. Bij onduidelijkheden of vragen over de opleiding waren de lijntjes kort vanuit onze ambulancedienst naar de RAV Brabant Midden-West-Noord.

De theorie sloot goed aan op de praktijk. Er zat een goede diepgang in de theorie. Mede ook door dat de lessen werden verzorgd door docenten die zelf ook op de ambulance werken. Ook de gastdocenten (zoals een MMT-arts en -verpleegkundige, verpleegkundig specialist) hebben zeker meerwaarde gehad. Je kreeg veel uitleg en je kon hen echt alles vragen. Voor een aantal modules heb ik vrijstelling gekregen, vanuit mijn opleiding als CCU-verpleegkundige. Qua casussen werd realistisch getraind met lotussen. Het oefenen in de “immersive” ruimte vergroot je bewustwording. Soms neem je iets juist wel of juist niet waar. De oefenpop was niet van echt te onderscheiden. Er kon van alles gesimuleerd worden, zoals gelaatskleur en hartritmefrequentie. Doordat je er niets bij hoefde te bedenken zoals bij een gewone pop, kon je je volledig focussen op je klinische blik. Het feit dat vanuit een aparte ruimte wordt meegekeken door de trainer, maakt het veel realistischer. Je hebt totaal niet het gevoel dat er op je vingers gekeken wordt.

Naast mijn praktijkuren op de ambulance heb ik ook diverse stages gelopen, zoals op de Spoedeisende Hulp, verloskunde, anesthesie, en bij de brandweer en op de meldkamer. Tijdens de diverse stages heb ik behoorlijk wat ervaring en inzichten opgedaan die zeker op de ambulance van meerwaarde kunnen zijn. Tijdens de opleiding wil je zoveel mogelijk casussen meemaken en zien. Maar je bent afhankelijk van het aanbod tijdens je diensten. Achteraf gezien denk ik dat ik niet mag klagen voor wat betreft de casussen die zich hebben voorgedaan tijdens mijn opleiding, zoals reanimaties, ongevallen, trauma’s en bevallingen.

Ik ben tevreden over de opzet van de opleiding en ik merk dat de opleiding steeds meer vorm krijgt. Door mijn specialisatie heb ik het versnelde traject mogen volgen. Ik weet zeker dat deze opleiding ook van toepassing kan zijn voor ieder specialisme (SEH, IC, Anesthesie en CCU).

Ik ben er aan toe om zelfstandig aan de slag te gaan op de ambulance. Ik vind het wel spannend maar ik ben er van overtuigd dat ik door de inmiddels gelegde basis de verantwoording aan kan. Ik denk dat je de meeste ervaring en leermomenten gaat opdoen zodra je zelfstandig op de ambulance zit. Het is het mooiste en leukste vak dat er bestaat. Soms kun je echt het verschil maken door de patiënt de juiste behandeling te geven.